Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to spy out

  • 1 speculor

        speculor ātus, ārī, dep.    [1 specula], to spy out, watch, observe, examine, explore: venire speculandi causā, Cs.: partes in omnīs, look around, O.: multorum te oculi et aures speculabuntur: vacuo laetam (avem) caelo speculatus, having descried, V.: praemissus speculatum Bocchi consilia, S.: dicta factaque sua, L.: quae suorum fortuna esset, L.: alqd speculando adsequi.
    * * *
    speculari, speculatus sum V DEP
    watch, observe; spy out; examine, explore

    Latin-English dictionary > speculor

  • 2 exploro

    ex-plōro, āvi, ātum, 1, v. a., to search out, seek to discover, to examine, investigate, explore (class.; in Cic. esp. freq. in the part. perf. and P. a.; syn.: speculor, scitor, sciscitor, percontor, quaero, interrogo).
    I.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    explora rem totam,

    Cic. Att. 6, 8, 5:

    fugam domini,

    id. Verr. 2, 5, 17, § 44:

    ambitum Africae,

    Plin. 5, 1, 1, § 8:

    altera (manus) motu caecum iter explorat,

    Ov. M. 10, 456:

    vehiculorum onera,

    Suet. Tib. 18:

    glebas gustu,

    Col. 2, 2, 20:

    panis potionisque bonitatem gustu,

    Tac. A. 12, 66 et saep.:

    ad explorandum idoneum locum castris,

    for choosing out, Caes. B. C. 1, 81, 1:

    insidias,

    to seek out, Verg. G. 3, 537.—
    (β).
    With rel. clause:

    explorare, qui homines inhabitarent,

    Petr. 116:

    apud se explorare, an expediat sibi consilium,

    Dig. 17, 1, 2 fin.:

    exploratum est, ubi controversia incipiat,

    Quint. 7, 1, 8.—
    b.
    In the part. perf., examined, ascertained, known:

    exploratum et provisum,

    Plaut. Capt. 3, 4, 110:

    jam explorata nobis sunt ea, quae, etc.,

    Cic. Rep. 1, 13:

    perspecta et explorata perscribere,

    id. Att. 3, 15, 8; cf.:

    res non incertis jactatae rumoribus, sed compertae et exploratae,

    Liv. 42, 13, 1:

    de numero eorum omnia se habere explorata Remi dicebant,

    Caes. B. G. 2, 4, 4; id. B. C. 2, 31, 5.—In abl. neutr. absol.: explorato, it being ascertained, i. e. when he knew:

    explorato, jam profectos amicos,

    Tac. H. 2, 49.
    II.
    In partic.
    A.
    In milit. lang., to spy out, reconnoitre:

    speculatoribus in omnes partes dimissis, explorat, quo commodissime itinere vallum transire possit,

    Caes. B. G. 5, 49 fin.; cf. id. ib. 5, 50, 3:

    itinera egressusque ejus, postremo loca atque tempora cuncta explorat,

    Sall. J. 35, 5:

    Siciliam adiit, Africam exploravit,

    Cic. de Imp. Pomp. 12, 34:

    occulte explorare loca,

    Caes. B. C. 1, 66, 2:

    explorato hostium consilio,

    Hirt. B. G. 8, 18, 2.—In the neutr. absol.:

    ante explorato et subsidiis positis,

    Liv. 23, 42, 9; so id. 23, 43, 7; 27, 2 fin.
    B.
    To try, test, put to the proof (perh. not ante-Aug.):

    et suspensa focis explorat robora fumus,

    Verg. G. 1, 175:

    taurus in adversis explorat cornua truncis,

    Luc. 2, 603; cf.:

    hoc jugulo dextram explora,

    Sil. 11, 358:

    animos,

    Ov. A. A. 1, 456; Liv. 37, 7, 10:

    explorans quid hostes agerent,

    id. 37, 28, 6:

    haec exploranda per impigros juvenes esse,

    id. 22, 55:

    secundae res animos,

    Tac. H. 1, 15:

    tyranni fidem,

    Luc. 8, 582.—Hence, explōrātus, a, um, P. a. Lit., ascertained; hence, established, confirmed, certain, sure:

    ut ei jam exploratus et domi conditus consulatus videretur,

    Cic. Mur. 24, 49: magna et prope explorata [p. 697] spes, id. Phil. 10, 10, 20; id. Off. 3, 33, 117; id. Tusc. 5, 9, 27:

    victoria,

    Caes. B. G. 7, 52, 2:

    ratio,

    Cic. N. D. 1, 23, 64:

    litterae exploratae a timore,

    i. e. affording certainty, confidence, id. Att. 3, 17, 1 et saep.:

    de quo mihi exploratum est, ita esse, ut scribis,

    I am certain, convinced, id. Fam. 2, 16, 6; cf. id. Ac. 2, 17, 54:

    quis est tam stultus, cui sit exploratum, se ad vesperum esse victurum?

    id. de Sen. 19, 67:

    in qua (amicitia) nihil fidum, nihil exploratum habeas,

    id. Lael. 26, 97:

    exploratam habere pacem,

    id. Phil. 7, 6, 16:

    (Deus) habet exploratum, fore, etc.,

    id. N. D. 1, 19, 51:

    pro explorato habebat, etc.,

    Caes. B. G. 6, 5, 3.— Comp.:

    facilior et exploratior devitatio legionum fore videtur, etc.,

    Cic. Att. 16, 2, 4.— Sup.:

    exploratissima victoria,

    Vell. 84, 1.— Adv.: explōrātē, with certainty, for a certainty, securely, surely (for the most part only in Cic.):

    haec ita sentio, judico, ad te explorate scribo,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b. 3; cf. judicare, Planc. in Cic. Fam. 10, 8, 6:

    satis explorate perceptum et cognitum,

    Cic. N. D. 1, 1, 1:

    navigare,

    id. Fam. 16, 8, 1.— Comp.:

    exploratius promittere,

    Cic. Fam. 6, 1, 5.— Sup. seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > exploro

  • 3 ex-plōrō

        ex-plōrō āvī, ātus, āre,    to cause to flow forth, bring out, search out, examine, investigate, explore: rem totam: fugam domini: caecum iter, O.: locos novos, V.: idoneum locum castris, select, Cs.: de voluntate alcius, N.: ea, quae, etc.: ne quid Corruat, O.: Postquam exploratum est labare, etc., O. —To spy out, reconnoitre, examine: quo transire possit, Cs.: itinera egressūsque eius, S.: Africam: ante explorato et subsidiis positis, L.: explorato profectos esse amicos, Ta.—Supin. acc.: exploratum praemissi, S.: Iugurtha quid agitaret, exploratum misit, S.—To try, prove, investigate, test, put to the proof: explorat robora fumus, V.: regis animum, sound, L.: cibos, taste, Ta.: insidias, try, V.

    Latin-English dictionary > ex-plōrō

  • 4 īnspiciō

        īnspiciō spēxī, spectus, ere    [1 in+specio], to look into, look upon, inspect, consider, contemplate, examine, survey: in vitas omnium, T.: cupiditas inspiciendi: cum Romam inspexerit Eos, O.: urbīs, H.: ranarum viscera, Iu.: leges: Unde quod est usquam Inspicitur, O.—To look at, inspect, appraise: candelabrum: ludorum sumptūs, O.—To inspect, examine: arma militis: arma viros equos cum curā, L.—To examine, spy out: domos, V.— To consult, inspect: libros, L.: de ludis, etc. (sc. libros), L.—Fig., to consider, examine, investigate, inspect: res sociorum, L.: te a puero: aes alienum, L.: fidem, O.: Inspici si possum, etc., H.
    * * *
    inspicere, inspexi, inspectus V
    examine, inspect; consider, look into/at, observe

    Latin-English dictionary > īnspiciō

  • 5 sub-sentiō

        sub-sentiō sēnsī, —, īre,    to observe stealthily, spy out: id quoque, Illos ibi esse, T.

    Latin-English dictionary > sub-sentiō

  • 6 inspicio

    inspĭcĭo, spexi, spectum, 3, v. a. [inspecio], to look into; to look at, inspect; to consider, contemplate, examine (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    intro inspice,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 72:

    inspicere tanquam in speculum, in vitas omnium,

    Ter. Ad. 3, 3, 61:

    cum Romam inspexerit Eos,

    Ov. F. 4, 389:

    inspice quid portem,

    id. Tr. 3, 1, 9:

    faciem,

    Juv. 1, 97:

    ranarum viscera,

    id. 3, 45:

    ea est procul inspicientibus natura loci, ut,

    Just. 4, 1:

    libros,

    Plaut. Stich. 3, 2, 1:

    leges,

    Cic. Balb. 14, 32:

    aurum inspicere, ne subruptum siet,

    to examine whether, Plaut. Aul. prol. 39.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look at, inspect a thing with reference to its value, etc.: te hoc orare jussit, Ut sibi liceret inspicere has aedes. Si. Non sunt venales, Plaut. Most. 3, 2, 65:

    candelabrum,

    Cic. Verr. 2, 4, 28, § 64; cf.:

    praedium suum,

    id. Fam. 9, 7, 2:

    venalem domum,

    Suet. Oth. 6:

    ludorum sumptus,

    Ov. Tr. 2, 509.—
    2.
    To inspect, examine:

    morbum,

    Plaut. Pers. 2, 5, 15:

    arma, viros, equos, cum cura,

    Liv. 44, 1, 6:

    arma militis,

    Cic. Caecin. 21, 61.—
    3.
    To examine, spy out:

    domos,

    Verg. A. 2, 47.—
    II.
    Trop., to consider, examine, become acquainted with, comprehend, perceive:

    res sociorum,

    to inspect their affairs, examine into their conduct, Liv. 21, 6, 3:

    aliquem a puero,

    Cic. Phil. 2, 18, 44:

    quem diliges ut ego, si ut ego propius inspexeris,

    Plin. Ep. 4, 15, 3:

    est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat,

    Liv. 6, 41, 2:

    sententiam mulieris,

    Plaut. Mil. 2, 1, 51:

    querelam,

    Petr. 15:

    rationes,

    Plin. Ep. 10, 57, 1:

    aes alienum,

    Liv. 6, 27, 8:

    fidem,

    Ov. Tr. 1, 5, 26:

    an possit fieri,

    Mart. 1, 55, 6:

    quid expediat, quid deceat,

    Quint. 11, 1, 8 al.

    Lewis & Short latin dictionary > inspicio

  • 7 speculor

    spĕcŭlor, ātus, 1, v. dep. a. [1. specula], to spy out, watch, observe, examine, explore (class.; cf.:

    specto, conspicio): quo mox furatum veniat, speculatur loca,

    Plaut. Trin. 4, 2, 22: St. Quid hic speculare? Pa. Nihil equidem speculor, id. Cas. 4, 2, 12:

    omnia speculari et perscrutari ante,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    multorum te oculi et aures speculabuntur atque custodient,

    id. Cat. 1, 2, 6:

    Rostra, id. fl. 24, 57: jam vacuo laetam (avem) caelo speculatus,

    having caught sight of, descried, Verg. A. 5, 515:

    praemissus speculatum Bocchi consilia,

    Sall. J. 108, 1; so,

    consilia,

    Liv. 42, 17:

    dicta factaque alicujus,

    id. 42, 25, 8:

    abditos ejus sensus,

    id. 40, 21, 11: eventum Bellovacorum, to look for, i. e. await, Hirt. B. G. 8, 23:

    regni eventus,

    Just. 25, 3, 7:

    opportunitatem,

    to watch for, Tac. H. 3, 38; Vell. 2, 120, 4; cf.:

    noctem incustoditam,

    Tac. A. 2, 40:

    obitus et ortus signorum,

    Verg. G. 1, 257:

    aquas et nubila caeli (apes),

    id. ib. 4, 166:

    locum,

    id. A. 7, 477.—With interrog.-clause:

    nunc speculabor, quid ibi agatur,

    Plaut. Truc. 4, 1, 10:

    ut specularetur, quae in laevā parte suorum fortuna esset,

    Liv. 33, 10:

    huc hinc speculabor procul, Unde advenienti sarcinam imponam seni,

    Plaut. Most. 2, 1, 82.— Absol.:

    speculabor, ne quis hinc venator assit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 13:

    quid ad se venirent? an speculandi causā?

    Caes. B. G. 1, 47 fin.:

    speculandi gratiā remissi,

    Hirt. B. G. 8, 7:

    imprudenter speculatus,

    Vell. 2, 118, 2:

    montis sublime cacumen Occupat, unde sedens partes speculetur in omnes,

    he can look around, Ov. M. 1, 667.

    Lewis & Short latin dictionary > speculor

  • 8 explōrātor

        explōrātor ōris, m    [exploro], an explorer, spy, scout: per exploratores certior factus, Cs.: iter hostium ab exploratoribus edoctus, Ta.
    * * *
    investigator, one who searches out; scout, spy

    Latin-English dictionary > explōrātor

  • 9 speculātor

        speculātor ōris, m    [speculor], a looker-out, spy, scout, explorer: undique speculatores citi sese ostendunt, S.: quem speculatorem quam legatum iudicari maluerunt: re per speculatores cognitā, Cs.: Carthaginiensis, L.— An explorer, inquirer, investigator, examiner: naturae: ad has excipiendas voces speculator missus, L.
    * * *
    spy, scout

    Latin-English dictionary > speculātor

  • 10 explorator

    explōrātor, ōris, m. [id.], a searcher out, examiner, explorer; a prying person, a spy (not in Cic.)
    I.
    In gen.: rerum, Lucil. ap. Non. 366, 31:

    suppositicius,

    Plaut. Ps. 4, 7, 71.—
    b.
    Adj., searching:

    ignes, Claud. III. Cons. Hon. praef. 11: foci,

    Mart. 8, 51, 4.—
    II.
    In partic.
    A.
    In milit. lang.
    (α).
    A spy, scout, Caes. B. G. 1, 12, 2; 2, 5, 4; 2, 11, 3; 2, 17, 1 et saep.—
    (β).
    Plur., skirmishers, Tac. H. 2, 17; cf. Inscr. Orell. 5877 sqq.—
    B.
    Explorator viae, one who ran before the emperor to clear the way, Suet. Tib. 60.

    Lewis & Short latin dictionary > explorator

  • 11 exploratorius

    explōrātōrĭus, a, um, adj. [explorator, II.], of or belonging to searching out, exploratory (post-Aug.):

    coronae,

    a reward for scouts or those who sought out and pursued the enemy, Suet. Calig. 45:

    scaphae,

    spy-boats, Veg. Mil. 5, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > exploratorius

  • 12 index

        index dicis, m and f    [in+DIC-], one who points out, a discloser, discoverer, informer, witness: falsus, S.: haec omnia indices detulerunt.— An informer, betrayer, spy: vallatus indicibus: saeptus armatis indicibus: silex, qui nunc dicitur index, traitor's stone, O.—An index, sign, mark, indication, proof: complexūs, benevolentiae indices: vox stultitiae: auctoris anulus, O.: Ianum indicem pacis bellique fecit, L.—A title, superscription, inscription: deceptus indicibus librorum: tabula in aedem cum indice hoc posita est, L.—A forefinger, index finger: pollex, non index: indice monstrare digito, H.
    * * *
    I
    sign, token, proof; informer, tale bearer
    II

    Latin-English dictionary > index

  • 13 emissicius

    emissicia, emissicium ADJ

    Latin-English dictionary > emissicius

  • 14 catascopium

    cătascŏpus, i, m., = kataskopos (exploring, spying ( cătascŏpĭum, ii, n., Gell. 10, 25 fin.), = kataskopion, a lookoutship, a spy-ship, a vessel sent out to reconnoitre (pure Lat. navigium speculatorium), Auct. B. Afr. 26; cf. Isid. Orig. 19, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > catascopium

  • 15 catascopus

    cătascŏpus, i, m., = kataskopos (exploring, spying ( cătascŏpĭum, ii, n., Gell. 10, 25 fin.), = kataskopion, a lookoutship, a spy-ship, a vessel sent out to reconnoitre (pure Lat. navigium speculatorium), Auct. B. Afr. 26; cf. Isid. Orig. 19, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > catascopus

  • 16 emissarius

    ēmissārĭus, ii, m. [id.; sent out, put forth; hence],
    I.
    An emissary, scout, spy, Cic. Verr. 2, 2, 8 Ascon.; 2, 3, 40; id. Fam. 7, 2, 3; Vell. 2, 18 fin.; Suet. Galb. 15; id. Dom. 11.—
    B.
    Transf., in eccl. Lat.
    1.
    An attendant, one of the guard, Vulg. 1 Reg. 22, 17.—
    2.
    Caper emissarius, the scapegoat, sent to bear the sins of the people to the wilderness, Vulg. Levit. 16, 8 al.—
    II.
    In botany, a young branch, a shoot, Plin. 17, 23, 35, § 208.

    Lewis & Short latin dictionary > emissarius

  • 17 index

    index, dĭcis, com. [1. indico], he who ( that which) points out, a pointer, indicator (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Of things.
    1.
    Of the forefinger, index-finger.
    (α).
    With digitus:

    indice monstraret digito,

    Hor. S. 2, 8, 26; Isid. Orig. 11, 1, 70.—
    (β).
    Alone:

    sed plane pollex, non index,

    Cic. Att. 13, 46, 1. —
    2.
    In gen., an index, sign, mark, indication, proof:

    complexus, summae benevolentiae falsi indices in amore simulato,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    quia continetis vocem, indicem stultitiae vestrae,

    id. Rab. Perd. 6, 18: auctoris anulus index, Ov. P. 2, 10, 3:

    lacrimas paenitentiae indices profuderunt,

    Curt. 5, 10, 13:

    herbae horarum indices heliotropium ac lupinum,

    Plin. 18, 27, 67, § 252:

    imago animi vultus, indices oculi,

    Cic. Or. 18, 60:

    Janum indicem pacis bellique fecit,

    Liv. 1, 19, 2.—
    B.
    Of persons.
    1.
    In gen., one who indicates or discloses, a discoverer, director, guide, informer, discloser, witness:

    haec omnia indices detulerunt, rei confessi sunt,

    Cic. Cat. 4, 3, 5:

    Sestius ab indice Cn. Nerio de ambitu est postulatus,

    id. Q. Fr. 2, 3, 5; id. Clu. 7, 21:

    immittere ad rei probationem,

    Just. 32, 2 fin.:

    idem et testis,

    Tac. A. 4, 28.—
    2.
    Esp., in a bad sense, an informer, betrayer, spy:

    Catilinam vallatum indicibus atque sicariis,

    Cic. Mur. 24, 49:

    saeptus armatis indicibus,

    id. Sest. 44, 95; id. Vat. 10, 24.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of books.
    1.
    A title, superscription:

    deceptus indicibus librorum,

    Cic. de Or. 2, 14, 61:

    alteri (libello) Gladius, alteri Pugio index erat,

    Suet. Cal. 49:

    index orationis P. Scipionis nomen M. Naevii habet,

    Liv. 38, 56. —
    2.
    An index, catalogue, table, list, summary:

    ut non indicem certe ex bibliotheca sumptum transferre in libros suos possit,

    Quint. 10, 1, 57:

    philosophorum,

    Sen. Ep. 39, 2; cf. Gell. 3, 3, 1:

    hactenus omnia jura quasi per indicem tetigisse satis est,

    Gai. Inst. 3, 54:

    quasi per indicem rem exponere,

    id. ib. 4, 15:

    fungar indicis partibus,

    Plin. Ep. 3, 5, 2.—
    B.
    Of paintings or statues, an inscription:

    nec quaeris, quid quaque index sub imagine dicat,

    Tib. 4, 1, 30:

    tabula in aedem Matris Matutae cum indice hoc posita est, etc.,

    Liv. 41, 28, 8.—
    C.
    Of a touchstone:

    in durum silicem, qui nunc quoque dicitur Index,

    Ov. M. 2, 706.

    Lewis & Short latin dictionary > index

  • 18 speculator

    spĕcŭlātor (also written spĭcŭl-), ōris, m. [id.], in milit. lang., a looker-out, spy, scout, explorer, éclaireur (syn. explorator).
    I.
    Lit.:

    speculator, quem mittimus ante, ut respiciat quae volumus,

    Varr. L. L. 6, § 82 Müll.:

    repentinus,

    Cic. Verr. 2, 5, 63, § 164; Caes. B. G. 2, 11; 5, 49 fin.; Cic. N. D. 2, 56, 140; Sall. J. 101, 1; 106, 2; Liv. 3, 40, 13; 22, 33, 1; 28, 2, 2 al.—These scouts formed a special division in each legion, Auct. B. Hisp. 13; Tac. H. 1, 25; Inscr. Orell. 1222; 3518 al.—Under the emperors they were employed as special adjutants, messengers, and body-guards of a general, Suet. Calig. 44; Tac. H. 2, 73; Suet. Aug. 74; id. Claud. 35; id. Galb. 18; id. Oth. 5; Tac. H. 1, 24 Lips.; 2, 11; 2, 33; Sen. Ira, 1, 16, 15; id. Ben. 3, 25; Vulg. Marc. 6, 27 (where the Greek has also spekoulatôr) al. —
    II.
    Transf., in gen., a searcher, explorer, investigator, examiner:

    physicus, id est speculator venatorque naturae,

    Cic. N. D. 1, 30, 83; id. Div. in Caecil. 16, 51:

    ad has excipiendas voces speculator ex convivis Persei missus,

    Liv. 40, 7: Cleonis fuisse publice praepositos chalazophulakas, speculatores futurae grandinis, Sen. Q. N. 4, 6, 1: quo tu matutinus speculator amicae? Prop. 2, 29 (3, 27), 31:

    apes consumptis in proximo floribus speculatores ad pabula ulteriora mittunt,

    Plin. 11, 8, 8, § 19:

    Fabius cautā speculator mente futuri,

    Sil. 1, 679.

    Lewis & Short latin dictionary > speculator

См. также в других словарях:

  • spy out the land — ˌspy out the ˈland idiom to collect information before deciding what to do Main entry: ↑spyidiom …   Useful english dictionary

  • spy out — phrasal verb [transitive] Word forms spy out : present tense I/you/we/they spy out he/she/it spies out present participle spying out past tense spied out past participle spied out literary 1) same as spy II, 2) He quickly spied out the waiter. 2) …   English dictionary

  • spy out the land — collect information about a situation before deciding how to act. → spy …   English new terms dictionary

  • spy out the land — scout the country, visit and scope the area …   English contemporary dictionary

  • spy out — …   Useful english dictionary

  • spy — [spī] vt. spied, spying [ME spien < OFr espier < OHG spehōn, to search out, examine < IE base * spek̑ , to spy, watch closely > L specere, to see, Sans spaśati, (he) sees, Gr skopein, to observe] 1. to watch or observe closely and… …   English World dictionary

  • Spy — (sp[imac]), v. t. [imp. & p. p. {Spied} (sp[imac]d); p. pr. & vb. n. {Spying}.] [OE. spien, espien, OF. espier, F. [ e]pier, OHG. speh[=o]n, G. sp[ a]hen; akin to L. specere to see, Skr. spa[,c]. [root] 169. Cf. {Espy}, v. t., {Aspect}, {Auspice} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • spy — ► NOUN (pl. spies) 1) a person employed to collect and report secret information on an enemy or competitor. 2) a person or device that observes others secretly. ► VERB (spies, spied) 1) be a spy. 2) ( …   English terms dictionary

  • spy — spy1 [spaı] n plural spies someone whose job it is to find out secret information about another country, organization, or group = ↑secret agent British/Russian/foreign etc spy ▪ a Soviet spy spy ring/network (=an organized group of spies) spy… …   Dictionary of contemporary English

  • spy — spy1 [ spaı ] verb * 1. ) intransitive to work as a spy: He was accused of spying for a foreign government. 2. ) spy or spy out transitive MAINLY LITERARY to notice someone or something: I spy a mistake. spy on phrasal verb transitive spy on… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • spy — Synonyms and related words: CIA man, agent, be vigilant, be watchful, beagle, behold, betrayer, blab, blabber, blabberer, blabbermouth, bug, case, catch sight of, clap eyes on, cloak and dagger operative, counterintelligence agent, counterspy,… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»